Snel zoeken:
Jeugdtoer - Bijbellezen 2

De Schriften en de Schrift:
De naam ‘Bijbel’kom je in de Bijbel niet tegen, wel twee andere namen, dat zijn: “de Schriften” en “de Schrift”.
De eerste naam bepaalt ons bij de veelheid van bijbelboeken, met verschillende schrijvers.
De tweede naam laat zien dat al de Schriften toch één geheel vormen, want uiteindelijk is er maar één Auteur: “De Heilige Geest”.

De Joden kenden wel meer boeken dan de 39 van het Oude Testament, maar die rekenden zij niet tot de Schriften. Om het bijzondere van de bijbelboeken aan te geven sprak men van Heilige (d.w.z afgezonderde, onderscheiden) Schriften.

Inspiratie
Ruim 40 schrijvers, maar slechts één boek en 66 boeken met eigenlijk maar één schrijver. Hoe kan dit? Dat is mogelijk omdat de schrijvers geïnspireerd werden door de Heilige Geest. Ze vernamen, als het ware, de stem van God in zich. Wat ze te schrijven of op te nemen hadden uit andere bronnen werd hen door de Geest van God duidelijk gemaakt. Teksten die over deze inspiratie spreken zijn: 1 Petrus 1: 2, 2 Petrus 1: 21, 2 Tim. 3: 16. en 1 Kor. 2: 12 en 13. Vergelijk ook 2 Sam. 23: 2.Dit betekent niet dat de schrijvers een soort automaten waren. Een zwak voorbeeld: Een veelzijdig musicus speelt bijv. op de trombone, fluit, trompet en saxofoon. Al die instrumenten geven het wijsje dat hij erin blaast. Toch geven de trombone, de fluit, de trompet en de saxofoon elk hun eigen geluid. Zo schakelt de inspiratie de persoonlijkheid van de schrijver niet uit, maar die wordt juist door de Geest ingeschakeld!

Uitwerking
Door de Bijbel spreekt God tot ons. Het is met de Schriften als met de mondelinge prediking van Paulus waarvan hij zegt: “Gij hebt het aangenomen, niet als een woord van mensen, maar, wat het in waarheid is, als Gods Woord, dat ook werkt in u die gelooft” (1 Thess. 2: 13).
Maar deze tekst laat ook zien dat het woord iets werkt, iets uitwerkt, tenminste bij hen die geloven. Daarover heeft de Here Jezus een gelijkenis verteld die je vindt in Markus 4: 1-20.
Het volgende overzicht geeft daarvan een samenvatting:

1. Het evangelie is te vergelijken met zaad.
2. De zaaier is Christus en elk die het evangelie verkondigt is een zaaier in het klein.
3. Het zaad is hetzelfde, maar de grond (= het hart van de mensen) is verschillend en daarvan hangt af wat er met het zaad gebeurt.
4. Op de weg (verhard hart) nemen de vogels (= Satan) het zaad weg, het Woord heeft totaal geen invloed. Op rotsachtige plaatsen ( = zelfzuchtig hart) lijkt het of het zaad vrucht draagt. Men luistert naar de boodschap. Het is echter slechts een zaak van gevoel. Zodra de zon (= verdrukking) komt, verbrandt het. Tussen doornen (= onoprecht hart) verstikken de zorgen van de wereld, het geld en de begeerte het Woord. Goede aarde (= ontvankelijk hart), hier brengt het Zaad vrucht voort.

Bijbellezen:
• Neem er de tijd voor.
• Breng er regelmaat in.
• Lees het liefst volgens een bepaald rooster.
• Denk na over wat je leest.

Psalm 119 is een lofzang op het Woord.